تاریخ هنر رزمی ووشو در چین به زمان هایی باز می گردد که جامعه های اولیه بشری بوجود آمدند. در آن دوران در جهت حفظ تندرستی ، طول عمر و مداوای بیماری ها و آموزش مهارت های نظامی به مردم حرکت هایی ابداع شد که گسترش آن حرکات در ادوار تاریخ به ورزش رزمی ووشو کنونی تبدیل شد.
حدود 5 قرن قبل از میلاد مسیح یک راهب هندی با نام هیدارما (تامو – داروما) با هدف ترویج تعایم مذهبی از هندوستان به کشور چین مهاجرت کرد و در معبدی به اسم شائولین شروع به تربیت و تعلیم راهبان کرد. آموزش های راهب هندی حاوی تمرینات پرهیزکاری و قوانین خشک انضباطی بودند که بعلت ضعف جسمانی شاگردان وی، طاقت آموزش ها را نداشته و دچار ضعف و سستی می شدند بدین جهت تامو برای تقویت جسمی شاگردان خود مجموعه حرکت هایی را ابداع کرد که این حرکات به 18 حرکت دست لوهان معروف شدند.
این حرکات در ادوار زمان گسترش و پایه گذار سبک های مختلف ووشو را شکل دادند . در طی قرن های 16 تا 14 میلادی شخصیت های برجسته هنرهای رزمی در معبد شائولین جمع شدند و سبک های ورزش ووشو را با تقلید از حرکت های حیواناتی همچون اژدها، مار، پلنگ و ببر پدید آوردند.
امپراطور آن زمان که از فعالیت معبد شائولین وحشت کرده و آنرا تهدیدی برای تاج و تخت خود می پنداشت دستور آتش زدن معبد شائولین را داد و در حمله به معبد تعداد کمی از اعضاء معبد توانستند فرار کنند. حمله به معبد شائولین باعث گسترش و انتشار هنرهای رزمی شائولین به سایر نقاط چین شد . با اینکه برخی از حاکمان کشور چین هنرهای رزمی شائولین را خطری برای تاج و تخت خود می دیدند بودند حاکمان و امپراطورانی که به هنرهای رزمی علاقه داشتند و باعث ترویج آن در سراسر کشور چین شدند. در زمان فرمانروایی سلسله SHANG( شانگ) و سلسله ZHO (ژو) حرکت های جدیدی از هنر رزمی ووشو ابداع شد که برای تعلیم و آموزش سربازان بکار برده شد و هر ساله در فصول بهار و پائیز مسابقات مخصوصی با نام جیائو برای انتخاب سربازان نمونه و اعطا مقام و عنوان در بین لشگریان برگذلر می شد.
با بکار گیری هنرهای رزمی ووشو در تعلیمات نظامی کم کم حرکت های نظامی توسط surf (شمشیر) چوب و نیزه نیز ابداع شد و دوران امپراطورس سلسله های MING (مینگ) و QING (کینگ) را اوج شکوفایی هنر رزمی ووشو می توان نامید.
در سال های 1945 – 1913 میلادی نهاد های بسیاری در کشور چین شکل گرفاتند که در ترویج و گسترش ورزش ووشو نقش بسزائی داشتند . در سال 1956 میلادی در شهر پکن انجمن ووشو چین شکل گرفت که با ترویج حرکت هایی همچون حرکات شمشیر با شمشیر های باریک و پهن، حرکات چانگ چوان،تای چی چوان،حرکات چوب و نیزه در کلیه سطوح مبتدی،عالی و حرفه ای در همگانی شدن این ورزش کمک بسیاری کردند.
اولین قانون های مسابقات ورزش رزمی ووشو در سال 1958 میلادی بوسیله تربیت بدنی و کمیسیون عالی ورزش کشور چین تدوین شد و با کمک های انجمن ووشو چین مراکز آموزش ووشو در ایالت ها،شهرها و محلات تشکیل شد و انجمن های ووشو و تیم های ووشو در دانشگاهها و کالج های کشور چین شکل گرفتند و برخی از موسسات تربیت بدنی چین رشته های تخصصی ووشو را تا مقطع تحصیلی لیسانس و فوق لیسانس تشکیل دادند.
درجه استادی ورزش رزمی ووشو در سال 1984 میلادی در مجلس ایالتی کشور چین تصویب شد و با تصویب دولت چین در سال 1986 میلادی مرکز تحقیقات و مطالعات ملی ورزش چین تشکیل و بعنوان عالی ترین مرجع هدایت تحقیقات آکادمیک و فنی در رشته ووشو را عهده دار شد.
دولت چین با برگزاری مسابقات و تورنومنت های بین المللی ورزش سنتی کشور خود را به جهان معرفی کرد و در سال 1987 میلادی با تشکیل WAF فدراسیون آسیایی ووشو اولین مسابقات آسیایی این ورزش رزمی در کشور ژاپن و در شهر یوکوهاما برگزار شد و دومین دوره مسابقات آسیایی ووشو به میزبانی کشور هنگ کنگ در سال 1989 میلادی انجام شد . ورزش ووشو در سال 1990 میلادی در برنامه بازی های آسیایی در کشور چین و شهر پکن قرار گرفت و با تشکیل IWUF فدراسیون جهانی ووشو اولین دوره رقابت های جهانی این ورزش در سال تاریخ برگزار شد.
منبع: مهرپارسیان
