در ورزش فوتبال بازیکنان همواره تماس های بسیاری با سطح زمین دارند و حرکاتی مانند دریبل زدن،تکل کردن و سر خوردن از جمله حرکات اجتناب ناپذیر در بازی فوتبال است. با افزایش دانش و پیشرفت هایی که امروزه در تولید چمن مصنوعی بوجود آمده است باعث آن شده است که استفاده از چمن مصنوعی جایگزین چمن طبیعی شود.
در سال 2005 فدراسیون بین المللی فوتبال جهان فیفا FIFA و فدراسیون فوتبال اروپا یوفا UEFA استفاده از چمن مصنوعی را در زمین های فوتبال به طور رسمی در دنیای فوتبال مورد استفاده قرار دادند. پیش از آن تحقیقات بسیاری راجع استاندارد های کیفیت چمن های مصنوعی مانند اصطکاک ، احتمالات آسیب دیدگی بازیکنان ، سرعت گردش توپ در زمین ،خواص فیزیکی اتصالات چمن ،نحوه گردش توپ بر روی چمن مصنوعی و همچنین تحقیقاتی از نظر صرفه اقتصادی آن صورت گرفت.
نتایج تحقیقات و بررسی های صورت گرفته این بود که استفاده از چمن مصنوعی در ورزش فوتبال محدودیت زمانی نداشته و مستقل از جوی و آب و هوایی می باشد.
از دیگر عوامل استفاده از چمن مصنوعی در فوتبال معماری نوین در ساخت استادیوم های فوتبال است که امروزه اکثر استادیوم های فوتبال مسقف ساخته می شوند در حالی که در چمن های طبیعی در این گونه استادیوم ها نمی توانند به اندازه کافی از هوا و نور خورشید بهره مند شوند.
در چمن های مصنوعی بسیاری از هزینه ها مانند تهیه بذر ، کاشت و کود ، آبیاری چمن و اصلاح چمن وجود ندارد در حالی که در چمن های طبیعی تمام این کارها و هزینه ها باید انجام شود.
از مزایای چمن مصنوعی استفاده همیشگی از آن است در صورتی که در چمن های طبیعی لازم است که بعد از هر بازی به زمین استراحت داده شود. چمن طبیعی تنها در سال 350 ساعت قابلیت استفاده و بازی را دارد با توجه به اینکه برای 2 ساعت بازی در چمن طبیعی باید 24 ساعت برای تنفس و استراحت زمین چمن در نظر گرفته شود.
در صورتی که از چمن مصنوعی می توان تا 4000 ساعت در سال به طور مفید استفاده کرد. در زمین های چمن طبیعی در هنگام آبیاری و مواقع بارندگی شدید زمین قابل استفاده نمی باشد در حالیکه این قبیل محدودیت ها بر روی زمین چمن مصنوعی وجود ندارد.
منبع: مهرپارسیان
